Lokację kościoła w tym miejscu datuje się na XIII w. Po najstarszym drewnianym kościele nie pozostał niestety żaden ślad - został on spalony w 1241 r. przez Tatarów. Obecny kościół św. Bartłomieja wybudowano, w latach 1342–1343 z kamienia i cegły, w stylu gotyckim. Fundatorką kościoła była ówczesna dziedziczka Staszowa, Dorota Tarnowska. Około 1610 r. dostawiono wieżę, a w latach 1613-1618 Kaplicę Matki Boskiej Różańcowej, zwaną także Kaplicą Tęczyńskich. Około 1625 r. zostało przebudowane wnętrze wraz z założeniem nowych sklepień i podziałów. Wewnątrz kościoła znajduje się unikatowy fresk ze św. Bartłomiejem obdartym ze skóry. Warte uwagi są również bogate sztukaterie w prezbiterium, pochodzące z XVII w. Są one prawdopodobnie dziełem znanego sztukatora – Falconiego. Do kościoła przybudowana jest Kaplica Matki Boskiej Różańcowej, zwana kaplicą Tęczyńskich, gdyż została wzniesiona z fundacji Katarzyny z Leszczyńskich Tęczyńskiej, w latach 1610–1625. Reprezentuje ona umiarkowany nurt manieryzmu zwany krakowsko-pińczowskim, nawiązując tym samym do stylu szkoły Santi Gucciego – królewskiego rzeźbiarza i architekta. Obok kościoła znajduje się zabytkowa dzwonnica, cmentarz oraz mogiła powstańców styczniowych.